ΜΑΙΡΗ ΠΑΝΑΓΑΚΟΥ: Καρπούζι γλυκό του κουταλιού από την Λήμνο
Υλικά
1 κιλό καρπούζι, την φλούδα, καθαρισμένο και κομμένο σε κομμάτια
1.300 γρ ζάχαρη
3 ποτήρια νερό
1 κλωνάρι αρμπαρόριζα
1 κ σ χυμό από φρέσκο λεμόνι
4 κ σ άσβεστο ασβέστη
3 λίτρα νερό για να διαλύσουμε τον ασβέστη
20 γαρυφαλλάκια (προαιρετικά)
Τρόπος παρασκευής
-
Βρίσκουμε ένα πολύ χοντρόφλουδο καρπούζι, το κόβουμε στα δυο και αφαιρούμε το κόκκινο εσωτερικό του. Μετά κόβουμε τη φλούδα σε μικρότερες λωρίδες και την καθαρίζουμε από την πράσινη φλούδα. Κόβουμε την καθαρισμένη φλούδα σε μπακλαβωτά ή τετράγωνα κομμάτια 4 εκ περίπου η κάθε πλευρά του.
-
Σε μια λεκάνη βάζουμε 12 ποτήρια νερό και διαλύουμε τον ασβέστη πολύ καλά. Ρίχνουμε τα κομμάτια της άσπρης φλούδας και τα αφήνουμε για 1 ώρα περίπου. Τότε βγάζουμε τα κομμάτια από τον ασβέστη και τα ξεπλένουμε ένα ένα πολύ καλά. Απλώνουμε τα κομμάτια πάνω σε πετσέτα να στεγνώσουν.
-
Βράζουμε το νερό με τη ζάχαρη για 5′. Κατεβάζουμε το σιρόπι από τη φωτιά και το αφήνουμε να κρυώσει για λίγο. Αν θέλουμε τα γαρυφαλλάκια, καρφώνουμε από ένα σε κάθε κομμάτι καρπουζιού.
-
Ρίχνουμε όλα τα κομμάτια στο σιρόπι και βράζουμε το γλυκό. Μετά από 20′ προσθέτουμε το κλωνάρι αρμπαρόριζας και προς το τέλος το λεμόνι.
-
Όταν δέσει το γλυκό και το κατεβάσουμε από τη φωτιά, το αφήνουμε στην κατσαρόλα για ένα βράδυ, σκεπασμένο με πετσέτα και αν θέλει και
άλλο δέσιμο, την άλλη μέρα το βάζουμε και πάλι στη φωτιά, προσέχοντας να μην παραδέσει. Αφαιρούμε την αρμπαρόριζα, πριν κρυώσει το γλυκό.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ!
Ευχαριστούμε την chef Μαίρη Παναγάκου, για αυτή την υπέροχη συνταγή.
Η Μαίρη Παναγάκου ασχολείται με τον τουρισμό και την εστίαση από το 1981 και έχει δημιουργήσει την δική της ολοκληρωμένη ξενοδοχειακή μονάδα στον υπέροχο Κότρωνα της Μάνης το “Kotronas Bay Bungalows”, που περιλαμβάνει bungalows, την ταβέρνα “Τιμονιέρα”, το εστιατόριο “Γεύσεις εν πλω” και το bar δίπλα στην πισίνα “Cafe del Porto”.
Μ.Π.: Η αγάπη μου για την λαϊκή παράδοση, την παραδοσιακή μαγειρική και τα βοτάνια, με βοήθησαν να συλλέξω τον πλούτο της Ελληνικής παράδοσης που χάνεται και με μεράκι να την καταγράψω και να την παραδώσω στις επόμενες γενηές, πιστεύοντας ότι “είμαστε υποχρεωμένοι όπως τα πήραμε από τους προγόνους μας να τα παραδώσουμε στους απογόνους μας”, έτσι ώστε οι Ελληνικές ρίζες μας να μην έχουν τον φόβο να ξερριζωθούν από τον ανεμοστρόβιλο της παγκοσμιοποίησης.
